Ευρωπαϊκό χαστούκι στην Τουρκία

Του Νίκου Λυγερού

Όταν παριστάνεις τον νταή και προσπαθείς να πεις ότι είσαι με όλους και λαϊκός και θρησκευτικός, καταντάς λαϊκιστής και γραφικός. Είναι πάντα εύκολο να τα βάλεις με κάποιον που καταπατάς ήδη. Έχει όμως ενδιαφέρον η αντίδρασή σου όταν δεν έχεις ανάδραση με μια υπερκρατική οντότητα που αποτελεί τον τρίτο πληθυσμό του κόσμου με πάνω από 500 εκατομμύρια πολίτες, που είναι η πρώτη οικονομική δύναμη του κόσμου και κατέχει μέσω των κρατών – μελών της την πρώτη σε μέγεθος ΑΟΖ στον κόσμο. Αν προσθέσουμε σε αυτό ότι η σημαία της αντιπροσωπεύει τους δώδεκα Απόστολους και το χρώμα της Παναγίας, είναι αξιοθαύμαστο που θέλεις να ενταχθείς μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους. Το μόνο σίγουρο είναι η παραμικρή κίνηση που κάνεις για να παίξεις τουλάχιστον τον ρόλο μιας περιφερειακής δύναμης έχει αμέσως επιπτώσεις, αφού δεν υπολογίζεις ότι η Κύπρος ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004 κι ότι το θέμα της ενέργειας απασχολεί όλη την Ένωση. Όταν όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει την ενεργειακή της ασφάλεια μέσω της απεξάρτησης από το μονοπώλιο και το ολιγοπώλιο και την ανάπτυξη και αξιοποίηση των αυτόχθονων πηγών εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, οι άσκοπες κινήσεις εντός κυπριακής ΑΟΖ μετατρέπονται σε στρατηγικά λάθη. Είναι σημαντικό και για τους ραγιάδες που νομίζουν ότι ό,τι και να κάνει η βαρβαρότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα αντιδράσει κανείς από εμάς, να βλέπουν ότι η Κύπρος δεν είναι πια μόνη της όπως παλιά κι ότι υπάρχουν κοινά συμφέροντα που σταθεροποιούν της συμμαχίες, οι οποίες ενεργοποιούνται άμεσα όταν υπάρχει ένα κρίσιμο πλαίσιο. Η Τουρκία δεν μπορεί πια να παίξει μονότερμα μ’ ένα διαιτητή πουλημένο σ’ ένα στημένο παιχνίδι. Τώρα υπάρχει η θεωρία παιγνίων που αλλάζει όλα τα πράγματα και δεν πρόκειται για ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Έτσι η Κύπρος λειτουργεί πλέον σ’ ένα ομαδικό πλαίσιο και αυτό γίνεται χάρη στην ΑΟΖ της. Με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε καλύτερα πως η κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί ως εργαλείο και όργανο για την απελευθέρωση της Κύπρου. Τώρα διαχειριζόμαστε πράγματα που δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε πριν μερικά χρόνια. Η Κύπρος είναι ένα ευρωπαϊκό κράτος που υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι χάρη σε αυτή την ένωση που τα δεδομένα είναι ριζικά διαφορετικά. Η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να καταπατά τους πάντες όποτε το γουστάρει γιατί έχει επιπτώσεις. Αυτό το νέο πλαίσιο πρέπει να αξιοποιήσει η Κύπρος μας για να μην είναι πια σε μια παθητική στάση. Η κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί απελευθερωτικά γιατί συνεχίζει τη στρατηγική του Ελληνισμού που πάντα έβλεπε τη θάλασσα ακόμη και όταν ήταν στην ξηρά, γιατί ακολουθεί και τα στρατηγήματα της Φιλικής Εταιρείας που δεν έπαψε ποτέ να ποτίζει με το πνεύμα της τους ελεύθερους Έλληνες, που δεν αποδέχονται τη σκλαβοσύνη, γιατί αποφάσισαν να ζήσουν ανεξάρτητοι δίχως φοβίες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17212&l=gr

Οι άσκοπες κινήσεις της Τουρκίας

Του Νίκου Λυγερού

Η Τουρκία προσπαθεί να κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού στην κυπριακή ΑΟΖ, διότι στην ουσία δεν ξέρει τι να κάνει με αυτό το θέμα. Εδώ και δεκαετίες δεν τα βγάζει πέρα με τον θαλάσσιο χώρο. Προσπαθεί να αποφύγει τις επιπτώσεις του Δίκαιου της Θάλασσας από το 1982, μάταια βέβαια. Προσπάθησε να αποφύγει την ύπαρξη συμφωνιών στη Μεσόγειο, αλλά δεν τα κατάφερε. Η ψευδαίσθησή της τελείωσε το 2003 με την οριοθέτηση μεταξύ της Κύπρου και της Αιγύπτου. Στην συνέχεια δεν τα έβγαλε πέρα με τον Τάσσο Παπαδόπουλο που ανακήρυξε την ΑΟΖ το 2004. Βέβαια επειδή υπάρχουν ακόμα φιλότουρκοι και ραγιάδες που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αγωνιστές ότι το επίσημο κείμενο υπάρχει και στην ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών. Έτσι η Τουρκία συνέχισε τις ήττες της με τις επόμενες οριοθετήσεις της Κύπρου με τον Λίβανο και το Ισραήλ, το 2007 και το 2010. Όμως σε πρακτικό επίπεδο τα προβλήματά τους επιδεινώθηκαν με τα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου και τους γύρους αδειοδότησης. Διότι προσπαθούσε να επιδείξει τη δύναμή της σε όλους, δηλώνοντας ότι έχει τον έλεγχο σε όλη την περιοχή, ενώ η Κύπρος της αντιστεκόταν συνεχίζοντας την υψηλή της στρατηγική με την ΑΟΖ της. Προσπάθησε βέβαια να επηρεάσει τις εταιρείες για να μη συμμετέχουν στον διαγωνισμό αδειοδότησης αλλά και πάλι μάταια. Μάλιστα με την εταιρεία ΕΝΙ δεν κατάφερε να επιβάλλει τη θέλησή της και δέχτηκε παρατήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα προσπαθεί να επηρεάσει την κατάσταση μέσω των σεισμικών ερευνών στα θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Κι αν μερικοί της δίνουν σημασία είναι μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν ιδέα για το Δίκαιο της Θάλασσας και μπερδεύουν κυριαρχία με κυριαρχικά δικαιώματα. Η ΑΟΖ λειτουργεί ως κυριαρχικό δικαίωμα με τα διεθνή χωρικά ύδατα. Κατά συνέπεια είναι εκ φύσης εκτός κυριαρχίας του κράτους. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά επιτρέπεται βέβαια η αβλαβή διέλευση και μπορεί ένα ξένο στρατιωτικό σκάφος να βρίσκεται εντός της ΑΟΖ. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Τουρκία θα μπορούσε βέβαια και χωρίς κανένα πρόβλημα να βρίσκεται με αυτόν τον τρόπο στην κυπριακή ΑΟΖ. Με τις κινήσεις που κάνει τώρα αποδεικνύει ότι δεν κάνει τίποτα επί της ουσίας, απλώς θέλει να δείξει ότι βρίσκεται στην περιοχή γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει καμία ανάγκη να της δώσουμε σημασία και συνεχίζουμε ακάθεκτα την υψηλή στρατηγική της Κύπρου. Μάλιστα η Ελλάδα ακολουθεί την ίδια διαδικασία όπως το αποδεικνύει και ο γύρος αδειοδότησης στα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα. Βέβαια τώρα η Τουρκία έδειξε το αληθινό της βλέμμα ακόμα και σε αυτούς που αλληθωρίζουν και δεν αποδέχονται ότι είναι ανίκανη να τηρήσει το Δίκαιο της Θάλασσας, γιατί δεν θέλει το δίκαιο από την αρχή, αφού δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17209&l=gr

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: «Το έργο της Φιλικής Εταιρείας μετά από 200 Χρόνια».

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή «Πινελιές Ζωής…Της δικής μας ζωής! «. Ράδιο Πάφος, 01/10/2014

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, Αρμενίων κι Ασσυρίων».

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: «Η Φιλική Εταιρεία και η Ελλάδα του Μέλλοντος».

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με τίτλο: «Σύμπλεγμα Καστελλόριζου και ΑΟΖ Ελληνισμού».

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στον Σπύρο Παπαστεφάνου. SBS Radio Αυστραλίας, 08/09/2014

Ελλάδα, Αυστραλία και Θεωρία Δεσμών

Του Νίκου Λυγερού

Λόγω του Ελληνισμού είμαστε ικανοί να προσεγγίσουμε τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της Ελλάδας και της Αυστραλίας μέσω της Θεωρίας Δεσμών. Λόγω της απόστασης η κλασσική προσέγγιση μέσω της γειτνίασης αναγκαστικά καταρρέει. Κατά συνέπεια η γεωστρατηγική σχέση είναι δύσκολο να αξιολογηθεί με τέτοια δεδομένα. Έτσι η τοποστρατηγική προσέγγιση προσφέρει περισσότερες δυνατότητες αφού δεν ασχολείται με την έννοια της απόστασης και επικεντρώνεται αποκλειστικά στην έννοια της σχέσης. Σε αυτό το πλαίσιο όμως η Θεωρία σχέσεων θα εξετάσει γενικά το πεδίο και δεν θα μπορέσει να διαχωρίσει τη φύση των σχέσεων. Επίσης η θεωρία των συνόλων με μερική διάταξη ενώ δίνει την δυνατότητα εξειδίκευσης εγκλωβίζεται και πάλι με την έννοια του γείτονα. Ενώ η Θεωρία Δεσμών εκ φύσης εξετάζει ολικά την έννοια της σχέσης διότι γνωρίζει ότι το τοπικό στοιχείο δεν επαρκεί για να διαδώσει την πληροφορία σε ολικό επίπεδο. Όταν εξετάζουμε και το πιο απλό νοητικό σχήμα της Θεωρίας Δεσμών, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται για μια απλή σχέση, ούτε μια σχέση γειτνίασης. Είμαστε εκ φύσης αναγκασμένοι να βλέπουμε συνεχώς όλο το δεσμό για να καταλάβουμε τα μέρη του. Με αυτήν την έννοια μπορούμε να δούμε σε αυτήν την ιδιότητα αυτή που έχει το ψηφιδωτό με την πολυχρωμία του σε σχέση με την ψηφίδα που παραμένει μονόχρωμη. Έτσι στη Θεωρία Δεσμών μπορούμε να κωδικοποιήσουμε μια σχέση εξ αποστάσεως, όποια και να είναι φαινομενικά αυτή η απόσταση. Έτσι η περίπτωση της σχέσης της Ελλάδας με την Αυστραλία αποκτά νόημα. Διότι παρόλο που οι δύο χώρες βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση για τα δεδομένα της γεωγραφίας, ξέρουμε ότι υπάρχει μία σχέση. Αυτή η σχέση που αρχικά δημιουργήθηκε από τα πρώτα μεταναστευτικά κύματα, δεν οφείλει αποκλειστικά την ύπαρξή της σε αυτό το γεγονός. Η καθιέρωση της σχέσης προέρχεται από το μέγεθος αλλά και τη διάρκειά της. Βλέπουμε λοιπόν τη χρονική διάσταση αυτής της σχέσης που μας επιτρέπει να την εξετάσουμε και χρονοστρατηγικά κι όχι μόνο τοποστρατηγικά. Το πιο σημαντικό στοιχείο σ’ αυτή τη σχέση είναι η έννοια της απελευθέρωσης που εμπεριέχει ο δεσμός. Διότι δεν πρόκειται για δεσμά που λειτουργούν ως ζυγός, αλλά για δεσμούς που παραμένουν ελεύθεροι λόγω της δομής αφού επί της ουσίας λειτουργούν μόνο μέσω του πλαισίου της θέλησης. Σε αυτό το μοντέλο τα μέρη του δεσμού είναι οι Έλληνες της Αυστραλίας. Δεν είναι λοιπόν μια άμεση διακρατική σχέση όπως σε περίπτωση γειτνίασης. Ούτε πρόκειται για μια αλυσίδα που δεσμεύει κάθε μέρος με τα δύο διπλανά. Ενώ ο κάθε Έλληνας της Αυστραλίας μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα. Οι Έλληνες της Αυστραλίας λειτουργούν ολικά και μ’ έναν τρόπο που κωδικοποιείται ως δεσμός, διότι η απελευθέρωση του ενός οδηγεί αμέσως και άμεσα στην απελευθέρωση των πάντων. Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια σχέση τέτοιου τύπου, τότε θα αντιληφθούμε ότι έχουμε περισσότερες δυνατότητες από αυτές που εκφράζει η γεωστρατηγική κι ότι μπορούμε σε βάθος χρόνου να λειτουργήσουμε χρονοστρατηγικά με την υποστήριξη των δεσμών και των υπερδομών της Θεωρίας Δεσμών.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=16812&l=gr

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: «Η ΑΟΖ του Ελληνισμού». Κυπριακή Λέσχη, Sydney. 07/09/2014