Η απελευθέρωση των κατεχομένων

Του Ν. Λυγερού

Η απελευθέρωση των κατεχομένων δεν είναι μια εθνικιστική πράξη, αλλά μια αναγκαία ανθρώπινη πράξη. Θέλουμε δεν θέλουμε ο εποικισμός είναι ένα έγκλημα πολέμου και κατά συνέπεια δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται. Οι έποικοι με την ίδια τους την εγκατάσταση διαπράττουν ένα έγκλημα πολέμου, αφού συμβάλλουν στην τεχνητή αλλοίωση του πληθυσμού. Η αντίσταση και η θέληση απελευθέρωσης είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Διότι στα κατεχόμενα καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Βέβαια αν δεν γνωρίζουμε το Δίκαιο Πολέμου έχουμε και πάλι την εντύπωση ότι πρόκειται απλώς για μια διαμάχη μεταξύ λαών, όμως αυτό είναι ξεκάθαρα λάθος. Οι έποικοι δεν είναι ένας λαός, αλλά ένα εργαλείο, ένα όργανο εγκλήματος πολέμου. Δεν πρόκειται για πληθυσμό που ζει ειρηνικά, αλλά για μια μάζα που έχει επιβληθεί για να διατελέσει ένα έγκλημα που εκμεταλλεύεται τη δύσκολη οικονομική κατάσταση, για να αλλοιώσει οριστικά μία κατάσταση και να αλλάξει στη συνέχεια όλα τα δεδομένα της περιοχής. Και είναι ακριβώς αυτό το γεγονός που πρέπει να αντικρούσουμε με τις αποστολές και το έργο μας. Η απελευθέρωση των κατεχομένων είναι η δικαίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι λοιπόν μία σύρραξη, η οποία έχει μια παράλογη βάση. Είναι η συνέχεια της Ανθρωπότητας στην περιοχή, διότι είναι το δίκαιο που αναζητά την ειρήνη. Δεν πρέπει αντιθέτως η τεχνητή ειρήνη που γίνεται μέσω της καταπίεσης των ανθρώπων, να ταυτιστεί με την έννοια της ειρήνης, διότι τότε η βαρβαρότητα γίνεται αποδεκτή ως καθεστώς και αυτό είναι απαράδεκτο για την ιστορία της Ανθρωπότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18709&l=gr

Οι πλημμύρες του Έβρου και ο ζεόλιθος

Του Νίκου Λυγερού

Οι πλημμύρες του Έβρου με όλα τα προβλήματα που προκαλούν στους αγρότες, έχουν το καλό να ενημερώνουν ακόμα και τους πιο αδιάφορους πολίτες μας και τους πιο ανίκανους πολιτικούς. Τώρα όλοι φωνάζουν ενάντια στο ποτάμι και σε όλες τις ουσίες που φέρνει και καταστρέφουν όλα τα χωράφια κι όχι μόνο τις καλλιέργειες. Το θέμα είναι ότι κανείς δεν προτείνει μια συγκεκριμένη λύση για τα προβλήματα που προκύπτουν. Διότι στην πραγματικότητα λύση υπάρχει και μάλιστα στον Έβρο. Ο ζεόλιθος επιτρέπει την αντιμετώπιση της υγρασίας, πράγμα το οποίο είναι πολύ σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν πρέπει να γίνει και αποκατάσταση. Ο ζεόλιθος ως μοριακό κόσκινο επιτρέπει το φιλτράρισμα, καθώς δεσμεύει τα βαρέα μέταλλα, τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες. Έτσι ο ζεόλιθος μπορεί να καθαρίσει άμεσα τα χωράφια. Επίσης ο ζεόλιθος βρίσκεται σε αφθονία στην Θράκη και ειδικά στο Βόρειο Έβρο. Κατά συνέπεια αντί να κοιτάζονται όλοι και να παρηγορούν ο ένας τον άλλο ή να κατηγορούν ο ένας τον άλλο, ας κινηθούν όλοι μαζί για να προχωρήσει το θέμα του ελληνικού ζεόλιθου, έτσι ώστε να μπορούμε και ως Ελλάδα να επιδοτήσουμε τους αγρότες μας για να σώσουν τη γη μας. Αυτή η πρόταση δεν είναι ούτε αδιανόητη, ούτε ουτοπική, είναι μόνο και μόνο θέμα βούλησης να εφαρμοστεί άμεσα και να προσφέρει ένα πλαίσιο αποκατάστασης που να είναι δυναμικό, δίχως άλλες καθυστερήσεις, αφού η λύση έχει νόημα και υπάρχει. Ενώ όλα τα άλλα είναι απλώς δηλώσεις για να γεμίσει το κενό της πολιτικής βούλησης. Διότι πολύ απλά, δεν είναι δυνατόν ο ελληνικός στρατός να χρησιμοποιεί το ζεόλιθο για να στεγνώσει τους δρόμους και να μην το ξέρουν ακόμα οι πολιτικοί για να βοηθήσουν τους αγρότες. Η Θράκη είναι πλούτος απλώς πρέπει να αξιοποιηθεί αν θέλουμε να είναι ανθεκτική, αλλιώς θα την αφήσουμε σε μια πολιτική μιζέρια που είναι ανίκανη ν’ αλλάξει τα δεδομένα με τις πράξεις, γιατί δεν έχει κανένα Όραμα λόγω έλλειψης στρατηγικής σκέψης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18834&l=gr

Ο μεγάλος διαγωνισμός της ελληνικής ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Ο μεγάλος διαγωνισμός για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα εκδόθηκε στην εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 13 Νοεμβρίου 2014, κατά συνέπεια πέρασαν τρεις μήνες και μένουν άλλοι τρεις για να υποβληθούν οι υποψηφιότητες των εταιρειών. Δεν έγινε προς το παρόν καμία αλλαγή ακόμα και στη διατύπωση του διαγωνισμού που αναγνωρίστηκε ως νόμιμος από τα 28 κράτη-μέλη, ενώ βρίσκεται το πλαίσιό του εντός ελληνικής ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα έχει ήδη κερδίσει κάτι που έχει γεωπολιτικές διαστάσεις από αυτόν το διαγωνισμό. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε και τα επόμενα οφέλη λόγω των συμφωνιών που θα προκύψουν. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι με προηγούμενες δηλώσεις το κλίμα δεν είναι πια τόσο θετικό και είδαμε τις επιπτώσεις στο μικρό διαγωνισμό που αφορούσε τα Ιωάννινα, τον Πατραϊκό και το Κατάκολο από τον οποίο έφυγαν οι μεγάλες εταιρείες. Είναι λοιπόν απαραίτητο να δοθεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα από την Ελλάδα ότι ακολουθεί τη διαδικασία του διαγωνισμού, για να παραμείνουν αυτοί που εκδήλωσαν ήδη το ενδιαφέρον τους, αλλά και για να έρθουν κι άλλοι σε αυτό το τρίμηνο. Διότι αυτός ο διαγωνισμός ουσιαστικά αποτελείται από είκοσι ανεξάρτητους διαγωνισμούς, όπου ο καθένας αφορά ένα θαλάσσιο οικόπεδο. Επίσης πολλά από αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα αγγίζουν τη μέση γραμμή με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη συν ότι βρίσκονται ταυτόχρονα και σε ξένα FIR. Αυτό σημαίνει ότι παίζουν όχι μόνο ένα ρόλο ενεργειακό, αλλά βέβαια και γεωπολιτικό. Κατά συνέπεια αν ο μεγάλος διαγωνισμός δεν έχει πολλές και ισχυρές υποψηφιότητες, τότε θα είναι ένα πλήγμα στο εκτόπισμα του όλου διαγωνισμού της ελληνικής ΑΟΖ και της Ελλάδας αυτό πρέπει να προσέξουμε, για να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18836&l=gr

Η προσέγγιση της θεωρίας Παιγνίων

Του Νίκου Λυγερού

Η προσέγγιση της θεωρίας Παιγνίων είναι μαθηματική κι όχι οικονομική. O John Nash μπορεί να πήρε το βραβείο Nobel οικονομίας το 1994 για το έργο του στη θεωρία Παιγνίων, αλλά είναι μαθηματικός. Και ως μαθηματικός μελέτησε τη θεωρία αριθμών, τις διοφαντικές εξισώσεις, την κβαντομηχανική και τη θεωρία της Σχετικότητας. Και η επινόηση της μεθόδου που θα ονομαστεί Nash–Moser, για να λύσει ένα σημαντικό πρόβλημα της διαφορικής γεωμετρίας περί πολλαπλότητας του Riemann δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την οικονομία. Έτσι δεν είναι ανάγκη να ακούμε κάθε οικονομολόγο να μας εξηγεί ότι είναι ειδικός της θεωρίας Παιγνίων, επειδή είναι οικονομολόγος και να τον πιστέψουμε όντως. Η θεωρία Παιγνίων είναι κλάδος των μαθηματικών και έχει εφαρμογές σε διάφορους τομείς και όχι μόνο στην οικονομία. Στην πραγματικότητα σε αυτόν τον τομέα είναι πολλοί ειδικοί, που όχι μόνο δεν έχουν πεισθεί για την αξία αυτή της θεωρίας, αλλά ουσιαστικά δεν κατέχουν ακόμα το αντικείμενο. Συνεπώς πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί, αφού αυτό έχει επιπτώσεις στην στρατηγική μας συμπεριφορά, που είναι μια καθοριστική έννοια και στη θεωρία. Δεν είναι ανάγκη να μας επηρεάζουν γενικόλογες δηλώσεις. Γιατί είναι μερικοί που βλέπουν τον «Θανάση» και νομίζουν ότι είναι παίγνιο και άλλοι που παίζουν, ότι κάνουν παπάδες δίχως εκκλησία. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και το βλέπουμε στις κωδικοποιήσεις της θεωρίας Παιγνίων. Η ζωή δεν είναι σκάκι, δεν είναι μηδενικού αθροίσματος, αλλά το να νομίζεις ότι θα τα βγάλεις πέρα δίχως σκάκι δεν είναι καλή ζαριά ούτε για τάβλι. Έτσι είναι και για τη θεωρία Παιγνίων.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18805&l=gr

Αδράνεια και απραξία

Του Νίκου Λυγερού

Αυτήν την περίοδο βλέπουμε μεγάλη αδράνεια και απραξία, λες και είναι όλοι σε φάση αναμονής. Πολλοί δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί τι έγινε, τι γίνεται και τι θα γίνει. Άλλοι δεν περιμένουν τίποτα πια κι άλλοι περιμένουν τα πάντα. Το ερώτημα είναι γιατί να περιμένουμε; Πότε η αναμονή έκανε καλό στην πατρίδα μας; Πολύ απλά: ποτέ! Έχει λοιπόν σημασία να βγούμε από αυτήν την αδράνεια και την απραξία όχι μόνο για να λέμε ότι κάνουμε κινήσεις, αλλά για να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο δράσης με τις πράξεις μας. Υπάρχουν θέματα που είναι σημαντικά να σπρώξουμε, όπως είναι αυτό της Γενοκτονίας, της Ελληνικής ΑΟΖ, του Ελληνικού Ζεόλιθου, της Καινοτομίας, της εισαγωγής της σκακιστικής σκέψης στα σχολεία μας. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να περιμένουμε τα πάντα, ενώ ξέρουμε πού μπορούμε να προσφέρουμε. Υπάρχουν βέβαια κι άλλα πολλά παραδείγματα, όπως η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, σημασία έχει ότι ο καθένας μπορεί να προσφέρει και να το συνειδητοποιήσει. Γιατί η απελευθέρωση αρχίζει από το μυαλό μας. Κι ένας λαός ελεύθερος δεν σταματά πάνω στα εμπόδια, κάνει υπερβάσεις για να δείξει το παράδειγμα. Έτσι αν ο καθένας έγραφε πάνω σ’ ένα χαρτί τα οράματά του κι εξέταζε στη συνέχεια τι κάνει για να γίνουν πραγματικότητα, τότε θα είχαμε όντως εξέλιξη, αφού η σκέψη μας θα είχε ανάδραση και ανατροφοδότηση, έτσι ώστε να περάσει στο στάδιο της ανέλιξης για να παράγει ένα έργο συνολικό, συλλογικό και ολιστικό, δίχως να περιμένει τίποτα από κανένα, αφού ο ρόλος του θα ήταν ξεκάθαρος πια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18772&l=gr

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο TVCreta 12/02/2015

Δεν διαπραγματευόμαστε την ελληνική ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Δεν διαπραγματευόμαστε την ελληνική ΑΟΖ, ούτε ακούμε τα κούφια λόγια κάθε κυβέρνησης που καθυστερεί την ανακήρυξη και τις οριοθετήσεις μας, διότι πρόκειται για ένα εργαλείο απελευθέρωσης για την πατρίδα μας. Πρέπει λοιπόν ν’ αφήσουμε τις μικροπολιτικές και τις κομματικές προσεγγίσεις. Όσον αφορά στις ιδεολογίες του τύπου καπιταλισμού και κομματισμού, όχι μόνο μας αφήνουν αδιάφορους, αλλά θέλουμε να τις αποφύγουμε, διότι η ελληνική ΑΟΖ είναι κυριαρχικό δικαίωμα της πατρίδας μας, η οποία δεν καταπατά κανένα. Δεν μπορεί να έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου και να κοιταζόμαστε ακόμα για να βρούμε έναν τρόπο σοβαρό να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση. Δεν μπορεί να έχουμε τέτοιες ποσότητες ορυκτού πλούτου και να σαλιαρίζουμε για μέτρα μιζέριας. Η ΑΟΖ δεν είναι μια άρνηση, αλλά μια στρατηγική εποικοδομητική λύση όχι μόνο για προσωρινά οικονομικά προβλήματα αλλά για τη δημιουργία της Ελλάδας του μέλλοντος κι όσες κυβερνήσεις και να χρειαστούν για να γίνει κατανοητό από όλες εκ των υστέρων, εμείς θα είμαστε εδώ για να λέμε τα ίδια με τον ίδιο τρόπο ακάθεκτα κι ασταμάτητα, διότι υποστηρίζουμε το δίκαιο και τίποτα άλλο. Η ελληνική ΑΟΖ είναι η μόνη δυνατότητα που έχουμε για την ανάκαμψη και αυτό είναι γνωστό σε όλο και περισσότερους δικούς μας κι αν υπάρχουν ραγιάδες που φοβούνται και τη σκιά τους, δεν πειράζει, θα συνεχίσουμε το έργο και για αυτούς, διότι είμαστε του Ελληνισμού και δεν σταματούμε σε τέτοια εμπόδια, γιατί επιλέξαμε να είμαστε ελεύθεροι.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18779&l=gr

Ενδιαφέρουσα απόκλιση

Του Νίκου Λυγερού

Ενδιαφέρουσα απόκλιση διατυπώνεται μεταξύ του λόγου και των πράξεων, όταν κάποιος πιστεύει ότι δεν έχει ανάγκη να αποδείξει με πράξεις αυτά που λέει. Είναι ένα σύνδρομο που έχει κάθε αντιπολίτευση και αυτό καταντά συνήθεια που σκοτώνει τη σκέψη. Σημασία έχει μόνο η γνώση που μπορεί να αντισταθεί στην εξουσία, ειδικά όταν αυτή είναι αυθαίρετη. Σε πολιτικό επίπεδο, το πρόβλημα παρουσιάζεται ήδη στην Πολιτεία του Πλάτωνα, ενώ δεν υπάρχει στους διαλόγους του Σωκράτη. Με άλλα λόγια, η επέκταση δεν είναι πιστή και δεν ακολούθησε τη σκέψη του Δασκάλου. Έτσι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν ακούμε προγραμματικές δηλώσεις, αφού σπάνια υπάρχει ανάδραση και ανατροφοδότηση με την έννοια της κυβερνητικής που πλαισιώνει τη Μηχανή του Wiener. Πολλά λέγονται και λίγα γίνονται, διότι υπάρχει η αδράνεια και η απραξία. Όταν το καφενείο του κόσμου γίνεται ο κόσμος του καφενείου, δεν παράγεται έργο. Πρώτον γιατί σπάνιοι είναι αυτοί που δεν ξεχνούν, κατά συνέπεια φαίνεται να μην έχει κόστος να κάνεις δηλώσεις. Δεύτερον, οι δηλώσεις είναι πιο εύκολες από τις πράξεις. Τρίτον, οι δηλώσεις αλλάζουν συνεχώς, γιατί είναι κινήσεις κι όχι πράξεις. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να εφοδιαστούμε με γνώσεις, για ν’ αντέξουμε τις αυθαιρεσίες της ρητορικής μέσω της μαιευτικής, αφού μόνο αυτή μπορεί να μετατρέψει τις γνώσεις σε πράξεις, διότι έχει ένα όραμα που ξεπερνά το ατομικό, περνά από το συλλογικό, για ν’ αγγίξει την Ανθρωπότητα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18784&l=gr

Τα εθνικά θέματα

Του Νίκου Λυγερού

Τα εθνικά θέματα δεν είναι απλώς για λόγους, ειδικά αν είναι πολιτικοί. Τα εθνικά θέματα θέλουν πράξεις, όχι λόγω εθνικισμού, αλλά ανθρωπιάς, διότι υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, γιατί η κοινωνία τούς ξέχασε, ενώ ανήκουν στο έθνος και στην ιστορίας μας, ενώ η γη τους είναι κατεχόμενη από τη βαρβαρότητα. Κι αν μερικοί από τους δικούς μας επέλεξαν να ζήσουν ευτυχισμένοι μέσα στη λήθη, αυτό δεν ισχύει για τον Ελληνισμό, που δεν αφήνει κανέναν πίσω. Γι’ αυτόν το λόγο, δεν μας εντυπωσιάζουν οι ομιλίες, αφού ξέρουμε τη συνέχεια. Παρακολουθούμε το έργο και ακολουθούμε τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουμε στους θεσμούς, που απλώς κοιτάζουν την πραγματικότητα, χωρίς να παράγουν κανένα έργο, γιατί θεωρούν ότι είναι αδύνατο. Αφού δεν γνωρίζουν μετά από τόσους αιώνες ότι μόνο οι ουτοπίες δημιουργούν πραγματικότητες. Κατά συνέπεια, δεν ακούμε τίποτα, μόνο βλέπουμε την αλήθεια της πράξης. Με αυτά τα κριτήρια πορευόμαστε, γιατί είμαστε η συνέχεια της Επανάστασης, γιατί η επέτειος δεν είναι μόνο συμβολική για μας. Και οι ήρωες δεν είναι μόνο μερικές σειρές στα βιβλία ιστορίας, αλλά παραδείγματα για τη ζωή μας, που δεν είναι μόνο ύπαρξη, γιατί έχουμε αποβάλει τα κοινωνικά απόβλητα που καθυστερούν την ανέλιξη των ανθρώπων, ενώ αυτή είναι απαραίτητη για την Ανθρωπότητα και τον Χρόνο. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται ο Ελληνισμός κι όχι στα λόγια που δεν αγγίζουν ούτε τους μαθητές, ούτε τους ψηφοφόρους.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18781&l=gr

Οι γενικόλογες δηλώσεις έχουν επιπτώσεις

Του Νίκου Λυγερού

Υπάρχουν άτομα που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν γενικόλογες δηλώσεις δίχως να έχουν κανένα κόστος. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρούν ότι ο λαϊκισμός δεν έχει όρια όσο είναι αποτελεσματικός. Το πρόβλημα όμως υπάρχει και είναι μάλιστα σοβαρό όταν είναι ειδικοί που ακούν αυτές τις δηλώσεις. Τώρα έχουμε ένα χειροπιαστό παράδειγμα με τους υδρογονάνθρακες. Όταν κάποιος δηλώνει ότι δεν θα αγγίξει ένα μικρό διαγωνισμό για τρία οικόπεδα θαλάσσια και μη, ενώ θα αλλάξει τον επίσημο μεγάλο διαγωνισμό για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ, για να μπορέσει να στριμώξει τους ξένους επενδυτές, δίνει την εντύπωση ότι δεν θα υπάρχει κανένα κόστος. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να αναλύσουμε τι έγινε με τον μικρό διαγωνισμό. Τα δεδομένα είναι απλά. Μόνο και μόνο οι δηλώσεις έφτασαν για να φύγουν τελικά όλες οι ξένες εταιρείες από τον διαγωνισμό. Πιο συγκεκριμένα, από τον διαγωνισμό έφυγε η ιταλική Enel, η αγγλοολλανδική Shell, η γαλλική Total και η ισπανική Repsol. Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι είναι όλες ευρωπαϊκές εταιρείες. Πάντως ο διαγωνισμός δεν έχει πια ξένους υποψήφιους και αυτό από μόνο του κοστίζει στην Ελλάδα. Πρέπει αυτό το θέμα να γίνει απολύτως κατανοητό από όλους. Γιατί όσοι πιστεύουν ότι θα πιέσουν τους ξένους προς όφελός μας, τι θα κάνουν τώρα που δεν είναι καν υποψήφιοι. Όμως το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι ο μεγάλος μας διαγωνισμός για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα, διότι πρέπει να έχουμε μεγάλες υποψηφιότητες αν θέλουμε πραγματικά να αξιοποιήσουμε την ελληνική ΑΟΖ και σε αυτό το πλαίσιο να παίξουμε ένα σημαντικό ρόλο για την Ελλάδα, για το εργατικό δυναμικό, για την οικονομία μας. Γι’ αυτόν το λόγο χρειάζεται υψηλή στρατηγική.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18771&l=gr